Als je boeken wilt gaan uitgeven, is er veel wat je zelf kunt doen: een logo ontwerpen, een website en een brochure in elkaar zetten, de opmaak verzorgen. En de hoofdzaak natuurlijk: het schrijven of vertalen. Voor de fysieke productie heb je wel een drukker nodig.
Maar waar je ook een ander voor nodig hebt, is het kritisch nalezen. Ook al heb je het zelf al vijf keer gedaan. En een bekwame corrector voor Paracelsus-vertalingen te vinden valt niet mee. Tot ik Hans tegenkwam.



Hans van Kasteel is sinds een aantal uitgaven mijn vaste corrector, die niet alleen taalkundige slordigheden en gedrochten opmerkt, maar altijd ook interessante inhoudelijke bijdragen levert, waar ik geweldig dankbaar voor ben (en mocht u toch dingen tegenkomen die niet kunnen, ga er maar van uit dat ik te eigenwijs was om goed advies te aanvaarden, of dat ik op het laatst tijdens het opmaken nog dingen heb 'verschlimmbessert').

Hans, van huis uit klassiek filoloog, is leraar Latijn, Grieks en oude geschiedenis aan een wel heel bijzondere school, Schola Nova in het Belgische Incourt, waar Latijn de voertaal is en die tot doel heeft "bekwame jongeren te vormen, in staat om zich in verschillende talen uit te drukken en om zowel met het hart als met de geest te redeneren, met een open kijk op de wereld en op andere culturen...".

Daarnaast vertaalt hij boeken – helaas niet naar het Nederlands, maar naar het Frans – en niet alleen uit het Latijn en Grieks, maar ook uit het Hebreeuws. Tot zijn auteurs behoren onder andere Michael Maier, Johannes Reuchlin, Chaim Vital. Maar Hans schrijft ook zelf, bijvoorbeeld over 'Homerische kwesties', of de 'tempel van Vergilius'. Zijn boeken verschijnen bij Éditions Beya.

En als u toch uw Frans aan het ophalen bent (en alle uitgaven van De Woudezel al drie keer hebt gelezen), ga eens verder neuzen bij Beya, waar u ook een in hoog tempo uitdijende collectie van in het Frans vertaalde Paracelsica zult aantreffen. Opnieuw een teken – naast het Zürcher Paracelsusprojekt en de Engelse vertalingen van Andrew Weeks – dat Paracelsus nu blijkbaar de tijd gekomen acht voor een nieuwe renaissance van zijn werk!

Aanvulling juni 2024: zojuist verscheen de Nederlandse vertaling van de hand van Hans van Kasteel, samen met twee andere vertalers, van het meesterwerk van de Franse wijsgeer, alchemist, dichter en schilder Louis Cattiaux (1904-1953): De hervonden boodschap of het uurwerk van Gods nacht en dag.


****************************************************************************


Toen ze een boek bestelde, ging ik haar naam googelen. Dat doe ik geregeld, want Paracelsus-lezers blijken vaak heel interessante mensen te zijn, en er kan weleens een waardevol persoonlijk contact uit ontstaan. Maar was zij nou de kunstenares die boeken van hout maakt, of de hypnotherapeut? Ze bleek het allebei te zijn.



Christine Langerhorst is al sinds 1959 creatief houtbewerkster. De laatste tijd zijn het vooral boekvormen die onder haar handen ontstaan. Het zijn boeken die het verhaal van een boom vertellen, van wat hij heeft meegemaakt en geleden. De merktekens van dit lijden vormen patronen die bij het bewerken zichtbaar worden. De boom zelf heeft deze wonden al in schoonheid omgezet, waar Christine door het zagen, snijden, draaien en schuren de perfecte uitdrukking aan geeft.



Een klein boekje hebt u al voor 70 Euro; grotere kunstwerken kosten enkele honderden tot een paar duizend Euro.
Voor meer info en bestellingen: christine.langerhorst@gmail.com of 06 - 251 36 4 36

Op 14 maart 24 opent een tentoonstelling van haar werk in Elkhart, Indiana.

Maar Christine is ook hypno- en regressietherapeut en heeft in dit vak een geheel nieuwe aanpak ontwikkeld, waarmee zij ook kinderen met autisme of ADHD kan bereiken, getraumatiseerde kinderen, huilbaby's, hoogbegaafde of hooggevoelige kinderen en alle andere kinderen met wie de ouders moeilijk contact kunnen leggen. Dit lukt haar door via het onderbewustzijn van de moeder (of vader, etc.) in contact te treden met de ziel van het kind.
Zij schrijft: "Tijdens mijn carrière als houtbewerkster zag ik steeds overeenkomsten tussen bomen en mensen. Ook mensen worden van binnen steeds mooier naarmate zij hun leed beter kunnen verwerken en transformeren tot inzicht, wijsheid en goedheid. De overstap van werken met bomen naar werken met mensen was voor mij dan ook volkomen logisch. De vierjarige opleiding hypno-, regressie- en reïncarnatietherapie gaf mij de mogelijkheid om mensen, juist dankzij de problemen waar zij mee kwamen, hun innerlijke schoonheid, overlevingskracht en innerlijk Licht te laten ontdekken en waar nodig het contact met hun ziel te herstellen."
Haar motto luidt: "Wat de boom kan, kun jij ook."

Ze noemde haar methode Moeders Genezen en heeft daar ook een boek over geschreven (waar ze voor deze keer papier voor heeft gebruikt).